aldo milohnić

 

POLITIÄŒNOST UMJETNOSTI U DOBA NEOLIBERALNOG CINIZMA
Razgovor s Aldom Milohnićem

 

Teorija koja Hoda (Beograd) i Kontrapunkt (Skoplje) u okviru projekta Raškolovano znanje (O^O) organizirali su u januaru 2011. u Kulturnom centru Magacin u Kraljevića Marka seminar i javno predavanje Alda Milohnića, sociologa i teoretičara teatra i kulture iz Ljubljane. U projekat kolektivnog samoobrazovanja u umetnosti i kulturi Raškolovano znanje, Milohnić se uključio na poziv radne grupe Umetnost i/kao politika, koja se bavi istraživanjem odnosa umetnosti i politike, kao i mogućnosti repolitizacije diskursa humanistike. Objavljujemo Milohnićeve odgovore na pitanja članova/ica naše radne grupe, koja su usledila nakon njegovog gostovanja u Beogradu.

 

Koliko je moguća autonomna umetnost danas, i na koji način?

 

Da bi uopće mogli razmišljati o “autonomnoj umjetnosti” danas moramo se najprije vratiti nekoliko koraka natrag u prošlost. Autonomna umjetnost je naime kategorija buržoaskog društva s kraja 18. stoljeća. Prije pojave prosvjetiteljstva, umjetnička produkcija bila je u funkciji dvora, aristokracije i crkve. Jačanje buržoazije donosi sa sobom i oslobađanje ondašnjeg društva od feudalnih spona i stvaranje tržišta. U tome se ogleda revolucionarna uloga buržoazije, o kojoj pišu još Marx i Engels u Komunističkom manifestu. Read more

Teorija koja Hoda (Beograd) i Kontrapunkt (Skoplje) u okviru projekta Raškolovano znanje (O^O) organizuju seminar i javno predavanje Alda Milohnića, sociologa i teoretičara teatra i kulture iz Ljubljane. U projekat kolektivnog samoobrazovanja u umetnosti i kulturi Raškolovano znanje (O^O), uključio se na poziv radne grupe Umetnost i/kao politika, koja se bavi istraživanjem odnosa umetnosti i politike, kao i repolitizacije diskursa humanistike. Predavanje i diskusija u Kulturnom centru Magacin, zamišljeni su kao završna sesija dvodnevnog seminara koji će Aldo Milohnić raditi sa ovom radnom grupom.
JAVNO DOBRO I NJEGOVE PERFORMANSE
Borba za očuvanje javnog prostora pred investicijskom ekspanzijom korporativnog kapitala ima dugu istoriju. Relativno novijeg datuma je, međutim, neoliberalna strategija kojom se izbegava kontrola javnosti putem modela takozvanog “javno-privatnog partnerstva”. Mada je ova fraza sama po sebi oksimoron, političari, menadžeri i PR odeljenja koriste je da zamagle realne pretnje koje ova vrsta poslova predstavlja za javni interes.
U uvodu svog predavanja, Aldo Milohnić će problematizovati prodor privatnog kapitala u javni urbani prostor, s posebnim osvrtom na komercijalizaciju umetnosti i kulture. U drugom delu predavanja biće predstavljeno nekoliko primera umetničkih akcija i performansa u urbanom javnom prostoru, s ciljem da se ispita status javnog dobra i javnog interesa u odnosu prema branding-u u ekonomiji, politici i sistemu umetnosti.
Predavanje je na engleskom jeziku, bez prevoda.
ALDO MILOHNIĆ je magistar sociologije kulture. Zaposlen je u Mirovnom institutu – Institutu za savremene društvene i političke studije u Ljubljani, kao naučni saradnik na istraživanjima iz oblasti sociologije kulture i kulturnih politika. Urednik je edicije Politike i autor nekoliko knjiga, od kojih je najnovija Teorije savremenog pozorišta i performansa (2009), koja se upravo prevodi na srpski jezik. Uredio je desetak tematskih brojeva časopisa za umetnost i kulturu, a svoje tekstove najčešće objavljuje u pozorišnim časopisima (Maska, Frakcija, TkH, Amfiteate, Performance Research itd.), zatim u katalozima i zbornicima. Učestvovao je u brojnim međunarodnim konferencijama iz oblasti društvenih teorija, teorija kulture, izvođačkih umetnosti i kulturnih politika, a često predaje i na Seminaru savremenih scenskih umetnosti (Maska, Ljubljana). Oblasti njegovog interesovanja su sociologija kulture, kulturne politike, teorija izvođačkih umetnosti i epistemologija društvenih nauka i humanistike.

Translated by Olga Vuković

Any man today can lay claim
to being filmed.

Walter Benjamin    

In the concluding paragraph of his legendary essay ‘The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction’ Walter Benjamin outlines a critique of the Fascist aestheticisation of politics. His crucial, and later frequently quoted, conclusion is encapsulated in the last two sentences: “This is the situation of politics which Fascism is rendering aesthetic. Communism responds by politicising art.” Read more